mánudagur, 10. febrúar 2014

"Brandarar" um konur


8. febrúar 2014

 

Fyrir fjórum dögum bloggaði ég um líðan mína hér á vinnustaðnum mínum og kvartaði yfir ummælum samstarfsmanns míns sem gerði lítið úr konum. Honum fannst ekki merkilegir fundir sem konur sætu sagði hann.  Ekki óraði mig fyrir þeim viðbrögðum sem grein mín hafði. Hún fór á örskotsstundu um netið og nokkru síðan hafði samband við mig blaðamaður á Pressunni og skömmu síðan frá Fréttablaðinu. Þau vildu spyrja mig nokkurra spurninga sögðu þau. Ég varð nú hálf hvumsa við þessu og var upptekin í vinnunni, en ræddi við þau síðdegis ásamt blaðamanni frá DV sem einnig hringdi. Margir höfðu samband við mig og höfðu frá svipuðu að segja frá sínum vinnustað.  Viðbrögðin á netinu voru mikil og margir hvöttu mig og hrósuðu fyrir að hafa tekið þetta skref.  Svo voru aðrir sem voru ekki ánægðir með að ég hafði látið nafn samstarfsmanns getið í skrifum mínum.  Ég hefði alveg getað sleppt að nefna nafnið  hans, en ástæðan fyrir því að ég lét þess getið var sú að hér á Heilsugæslunni starfa tveir læknar og aðeins annar þeirra hefur þennan ljóta sið og að hæðast að konum.

Ég er ánægð með þá umræðu sem þessi skrif mín hafa sett af stað. Ég er nefnilega orðin hundleið á því að hlusta á endalausa niðurlægjandi „brandara“ um konur. Mér finnst þeir einfaldlega ekki fyndnir. Prófið aðeins að setja blökkumenn eða samkynhneigða í staðinn fyrir konur í setninguna hér fyrir ofan. Engum fyndist það fyndið. Eða rauðhærða. „Það eru ekki merkilegir fundir sem hommar sitja.“ Hvernig myndum við bregðast við svona „brandara“?

Nei það er nóg komið af niðurlægingabröndurum gagnvart konum. Innihaldi þeirra er oftast ætlað að halda við þeirri kvenímynd sem er við líði ennþá. Nefnilega að konur tali of mikið og að þær séu heimskar. Því sé allt sem þær segja innantómt bull. Það er því út í hött að hugsa sér að konur stjórni fyrirtækjum eða opinberum stofnunum. Sannarlega er kominn tími til að þessi úrelta sýn á konur víki fyrir jafnrétti. Konur eru nefnilega helmingur mannskyns. Og það er engan veginn hagur heimsins að halda þeim niðri með því að gera lítið úr þeim.

Ég las nýlega um Bechtel prófið. Það er notað á kvikmyndir til að mæla: hvort það séu amk. tvær konur í myndinni og að þær tali um eitthvað annað en karla. Frábært framtak. Ég legg til að við tökum upp álíka skala á fleira. Hvernig væri að skoða þætti í sjónvarpinu? Og fréttatímana? Sjónvarpþættir, bíómyndir og féttatímar fjalla um karla af körlum. Hvað þeir eru að gera og segja. Mér finnst að við ættum að setja reglur um að það ætti að vera amk. helmingur kvenna í öllum umræðuþáttum í sjónvarpinu. Og þegar stjórnandinn er karl þá þarf eina konu í viðbót meðal hinna þátttakendanna.

Ég  hef ekki enn komist yfir að lesa öll viðbrögðin sem greinin mín skapaði. Það kom mér á óvart hvað sumir voru reiðir og jafnvel dónalegir. Þessi umræða snýst ekki um mig eða samstarfsmann minn, sem er ekkert slæmur maður.  Karlar sem hæðast að konum hafa bara ekki enn skilið að heimurinn er að breytast. Það sem einu sinni þótti fyndið finnst flestum ekki lengur fyndið. Hún snýst um sanngirni og virðingu. Hún snýst um jafnrétti.

 

 

4 ummæli:

  1. Sæl Nanna,

    Er rétt eftir þér haft að það sé „rannsóknarverkefni hvort körlum yfir sextugt sé viðbjargandi“.

    Ef svo er: Ætlar þú að biðjast afsökunnar á þeirri karlfyrirlitningu sem birtist í þessum ummælum?

    SvaraEyða
  2. Þú ert hugrökk og flott kona

    SvaraEyða
  3. Sæl Nanna. Flott skrif hjá þér. Í sambandi við karlaslagsíðu í umræðuþáttum á RÚV (og víðar) datt mér í hug þessi frétt sem ég sá í dag. BBC er greinilega að kveikja á perunni. Vonandi gerir RÚV það líka fljótlega.

    http://www.mbl.is/frettir/erlent/2014/02/10/engir_umraeduthaettir_a_bbc_an_kvenna/

    SvaraEyða
  4. Sæl Nanna

    Best fannst mér að þú mættir ekki á þetta "Auto-da-fé" sem boðað var til á vinnustaðnum.

    Að stilla úrlausn málsins upp á þann hátt fannst mér fyrir neðan allar hellur enda hefur maður þurft að hrekja marga vitleysuna til baka þegar þetta mál er rætt.

    Það er spurning hvort að það sé hægt að fá ríkisendurskoðun, vinnueftirlitið eða eitthvað opinbert apparat til að taka út og kanna réttmæti þessara vinnubragða og verklags.

    SvaraEyða