8.
febrúar 2014
Fyrir
fjórum dögum bloggaði ég um líðan mína hér á vinnustaðnum mínum og kvartaði
yfir ummælum samstarfsmanns míns sem gerði lítið úr konum. Honum fannst ekki
merkilegir fundir sem konur sætu sagði hann. Ekki óraði mig fyrir þeim viðbrögðum sem grein
mín hafði. Hún fór á örskotsstundu um netið og nokkru síðan hafði samband við
mig blaðamaður á Pressunni og skömmu síðan frá Fréttablaðinu. Þau vildu spyrja
mig nokkurra spurninga sögðu þau. Ég varð nú hálf hvumsa við þessu og var
upptekin í vinnunni, en ræddi við þau síðdegis ásamt blaðamanni frá DV sem
einnig hringdi. Margir höfðu samband við mig og höfðu frá svipuðu að segja frá
sínum vinnustað. Viðbrögðin á netinu
voru mikil og margir hvöttu mig og hrósuðu fyrir að hafa tekið þetta
skref. Svo voru aðrir sem voru ekki
ánægðir með að ég hafði látið nafn samstarfsmanns getið í skrifum mínum. Ég hefði alveg getað sleppt að nefna nafnið hans, en ástæðan fyrir því að ég lét þess
getið var sú að hér á Heilsugæslunni starfa tveir læknar og aðeins annar þeirra
hefur þennan ljóta sið og að hæðast að konum.
Ég er
ánægð með þá umræðu sem þessi skrif mín hafa sett af stað. Ég er nefnilega
orðin hundleið á því að hlusta á endalausa niðurlægjandi „brandara“ um konur. Mér
finnst þeir einfaldlega ekki fyndnir. Prófið aðeins að setja blökkumenn eða samkynhneigða
í staðinn fyrir konur í setninguna hér fyrir ofan. Engum fyndist það fyndið.
Eða rauðhærða. „Það eru ekki merkilegir fundir sem hommar sitja.“ Hvernig
myndum við bregðast við svona „brandara“?
Nei
það er nóg komið af niðurlægingabröndurum gagnvart konum. Innihaldi þeirra er
oftast ætlað að halda við þeirri kvenímynd sem er við líði ennþá. Nefnilega að
konur tali of mikið og að þær séu heimskar. Því sé allt sem þær segja innantómt
bull. Það er því út í hött að hugsa sér að konur stjórni fyrirtækjum eða
opinberum stofnunum. Sannarlega er kominn tími til að þessi úrelta sýn á konur
víki fyrir jafnrétti. Konur eru nefnilega helmingur mannskyns. Og það er engan
veginn hagur heimsins að halda þeim niðri með því að gera lítið úr þeim.
Ég
las nýlega um Bechtel prófið. Það er notað á kvikmyndir til að mæla: hvort það
séu amk. tvær konur í myndinni og að þær tali um eitthvað annað en karla.
Frábært framtak. Ég legg til að við tökum upp álíka skala á fleira. Hvernig
væri að skoða þætti í sjónvarpinu? Og fréttatímana? Sjónvarpþættir, bíómyndir
og féttatímar fjalla um karla af körlum. Hvað þeir eru að gera og segja. Mér
finnst að við ættum að setja reglur um að það ætti að vera amk. helmingur
kvenna í öllum umræðuþáttum í sjónvarpinu. Og þegar stjórnandinn er karl þá
þarf eina konu í viðbót meðal hinna þátttakendanna.
Ég hef ekki enn komist yfir að lesa öll
viðbrögðin sem greinin mín skapaði. Það kom mér á óvart hvað sumir voru reiðir
og jafnvel dónalegir. Þessi umræða snýst ekki um mig eða samstarfsmann minn,
sem er ekkert slæmur maður. Karlar sem
hæðast að konum hafa bara ekki enn skilið að heimurinn er að breytast. Það sem
einu sinni þótti fyndið finnst flestum ekki lengur fyndið. Hún snýst um
sanngirni og virðingu. Hún snýst um jafnrétti.
Sæl Nanna,
SvaraEyðaEr rétt eftir þér haft að það sé „rannsóknarverkefni hvort körlum yfir sextugt sé viðbjargandi“.
Ef svo er: Ætlar þú að biðjast afsökunnar á þeirri karlfyrirlitningu sem birtist í þessum ummælum?
Þú ert hugrökk og flott kona
SvaraEyðaSæl Nanna. Flott skrif hjá þér. Í sambandi við karlaslagsíðu í umræðuþáttum á RÚV (og víðar) datt mér í hug þessi frétt sem ég sá í dag. BBC er greinilega að kveikja á perunni. Vonandi gerir RÚV það líka fljótlega.
SvaraEyðahttp://www.mbl.is/frettir/erlent/2014/02/10/engir_umraeduthaettir_a_bbc_an_kvenna/
Sæl Nanna
SvaraEyðaBest fannst mér að þú mættir ekki á þetta "Auto-da-fé" sem boðað var til á vinnustaðnum.
Að stilla úrlausn málsins upp á þann hátt fannst mér fyrir neðan allar hellur enda hefur maður þurft að hrekja marga vitleysuna til baka þegar þetta mál er rætt.
Það er spurning hvort að það sé hægt að fá ríkisendurskoðun, vinnueftirlitið eða eitthvað opinbert apparat til að taka út og kanna réttmæti þessara vinnubragða og verklags.